Oerkracht & Onzekerheid.
Vandaag had ik een client, een jonge dame.
Ik sprak met haar over de dark feminine.
Er schijnt een misverstand in onze cultuur te zijn over de dark feminine. We relateren dit aan de schaduw; evil, misschien de hel/de onderwereld. Negatief in de zin van; slecht, eng. Iets of een plek om te vrezen.
Ik vertelde haar het verhaal van Demeter, en hoe zij de mother of all mothers is, de moedergodin, en tegelijkertijd de godin van de dood.
En hoe zij toen ze door mij heen openbaarde terwijl ik op de aarde lag, zich liet zien als een krachtige sterke passievolle woedende energie; opduikend uit een onderwereld, het duister, waardoor zij heen ‘LEVEN’ schreeuwde.
Een vuur ‘woedt’ ook maar is niet per se altijd slecht.
De dark feminine in this case, gaat over het niet weten, de uitgestrekte donkerte, waarin niet weten, al-weten is, van waaruit creatie wordt geboren, als een ster, of een kind, of een diepe impuls, een intuïtief weten.
Dit is een ander ‘weten’ dan vanuit de mind.
Het is open, vrij, ruimtelijk, een plek en een beweging waarin we kunnen voelen, en blijven voelen. We halen de hekken weg, de grenzen, het geconstrueerde wat beklemmend kan werken, een schijnveiligheid kan ‘geven’. Dit is helemaal okay, als je je hier het beste bij voelt.
En.
Wij vrouwen hier in het westen ‘weten het vaak niet’, zijn onzeker, durven niet te vertrouwen op ons gevoel, op rust, op stapje-voor-stapje, want alles moet snel, moet lineair, moet mannelijk. En we staan doodsangsten uit om dat organische helemaal toe te laten. Terwijl het organische, is wat we zijn.
Alles is energie, alles is beweging. Te ontkennen dat het zo is, creëert de dood zelf, en dan niet, in balans met het levende.
Mijn client is bang voor deze plek; bang het bestaan te verliezen. Onszelf te verliezen. Ik herken mijzelf hier ook in.
Deels is dat waar; om zo te leven, sterven we een kleine dood. Maar is dat wel zo angstig?
We vergeten namelijk dat we elke maand een kleine dood sterven. We vergeten dat de prachtige inspirerende natuur elk jaar een dood doorgaat, en dat dat gewoon is hoe het is. Dat ook dát het leven is. Leven is doodgaan, elke seconde. We zijn er zo ver van verwijdert geraakt.
De natuur. Onze natuur.
Hierin mogen we weer afzakken. In onze bekkenbodems; onze baarmoeders, onze buiken.
Daar ligt het ‘donkerte; als een geboortekamer van mogelijkheden, te sluimeren totdat wij haar ontwaken.
De sessie ging diep. Door het channelen van deze client haar onderbewuste kwam ze weer thuis in het weten vanuit niet weten. Begrijpen hoe het werkt om thuis te zijn in niet weten.
Vanuit deze plek gaan we voelen, en weten vanuit voelen. En dat kan heel eng zijn, de ruimte in onze buiken weer innemen. Onze heilige plek innemen. Onze cultuur gaat over strakke, ingehouden buiken. Onze cultuur gaat niet over ontspannen buiken, over zachtheid daar, zodat we ons sterk durven uitspreken, omdat we WETEN. Vanuit de buik komt namelijk ook een oerkracht. De oerknal, van waaruit leven is ontstaan; een baby geboren wordt. Dit is een immense bak met energie. Creatie energie, de hoogste energie in dit universum. And it’s ours. Maar we zijn er ver vanaf geleid. Deze energie werd te krachtig bevonden (zoals hij ook is) en werd op de brandstapel gegooid. Creatie most vanaf toen gebeuren vanuit het hoofd. Want de mens denkt het wel beter te weten. Het goddelijke begrijpen we niet, dus dan, weten wi het vast ‘beter’.
De tijd is echter gekomen om weer onze plek in te nemen, en de moederwond te helen. Onze buiken te helen. En onze stem terug te vinden. Onze kracht. Eerst alles worden, en dit door ons lichaam laten stromen, en van hier uit zijn, weten, helen.
Dat klinkt groots, en dat is het ook. Zo groot zijn wij, dit is de gift die wij als mens hebben gekregen. Het is tijd dat we die gift ontvangen, er ons in wentelen; er in thuis komen. Helemaal thuis in dit lijf en daarmee thuis in het goddelijke.
Mijn client kreeg huiswerk mee om te ‘grijzen’; om in die space in between te zijn, en zich daar lekker in te laten zakken. Ik noem dit ook wel ‘oplaad’ tijd. Telefoon uit, en voelen, wandelen, Zijn.
Want Zijn, dat hebben we een beetje verleerd. En dat is waarom we lijden.
Google over de dark feminine: The Dark Feminine is the expression of the dark, positive, and necessary energy that captures the mysteries of womanhood and magic, the chaos of creation and destruction, death and birth, transformation, rage, fierce compassion, seduction, and pure spiritual ecstasy.
Ook benieuwd naar die rijke wereld van je onderbewuste? En hoe het is daarin je thuis te vinden?
Click link in bio voor meer info over mijn sessies, of om te boeken. Of schrijf je in voor mijn nieuwsbrief als je meer wilt weten over female embodiment practices.
In liefde, Rosalie.
Heb je genoeg gelezen en ben je benieuwd hoe we kunnen samenwerken? Check dan hier de pagina over het dieptetraject. Of stuur me een berichtje via deze link.
